دردل‌های پیشکسوت داوری خوزستان

به گزارش مجله خبری نگارمنوچهر بیات  با بیان اینکه بعد از دو دهه از حرفه‌ای شدن فوتبال ایران هنوز مانده ایم که علت پرخاشگری‌ها در ورزشگاه‌ها چیست، اظهارکرد: متاسفانه هنوز در هفته اول لیگ برخی‌ها ناجوانمردانه به داوران حمله کردند تا عدم نتیجه گیری خود را به گردن این قشر بیندازند تا مشخص شود که دیواری کوتاه تری از داوران پیدا نشده و بالا رفتن از دیوار داوران از پروژه‌هایی است که خیلی از مربیان پس از ناکارآمدی خود به راحتی به آن متوسل می‌شوند.

او ادامه داد: ضعف هدایت تیم‌ها همیشه با حمله به داوران پوشیده و قربانی کردن مرد سیاه‌پوش میدان یعنی داور، بهترین روش توجیه باخت از سوی سرمربیان در اذهان عمومی است. تیم‌های برزیلی همیشه این قاعده را مراعات کرده‌اند که هیچ گاه داور را به خاطر باخت خود مورد خطاب قرار ندهند و مربیان همیشه در رختکن به تیم‌های خود گفته‌اند که تیم حریف امروز ۱۲ نفره است و داور نیز جزو بازیکنان آن‌ها است، پس بروید و داور بازی را هم ببرید.

این پیشکسوت داوری عنوان کرد: امروزه در فوتبال کشور ما حمله به داور حتی در بازی‌های بین‌المللی باب است و معرفی داور به عنوان متهم ردیف اول باخت یک سناریوی مدون برای توجیه باخت‌های غیرموجه است. نمی‌خواهم مجدد مرثیه‌ای بر مظلومیت داوران و کمک داوران فوتبال بخوانم؛ چند شب پیش که یکی از برنامه‌های ورزشی را می‌دیدم که راجع به بازیکنان و قرارداد‌های میلیاردی و دفاع‌های آنچنانی از بازیکنان و یادآوری از پیشکسوتان و ... صحبت می‌کرد، پیش خودم گفتم داوران چه شرایطی دارند و بعد هم ناجوانمردانه به آنها حمله می‌کنند. البته نمی‌خواستم درباره مظلومیت داوران حرف بزنم چرا که موضوعی بیهوده است. 

او افزود: امروزه روش متهم کردن داوران برای توجیه باخت یک تیم شیوه منسوخی است که در فوتبال آسیا و جهان سوم این روش یکی از راه‌های فرار از حملات اخطار عمومی بر علیه مربیان ناکارآمد است. شکی وجود ندارد که نوع قضاوت داوران در نتیجه بازی تاثیر دارد ولی این مساله به دلیل اینکه برای هر دو تیم یکسان است، احتمال اشتباه به ضرر و یا اشتباه به نفع یک تیم به یک اندازه وجود دارد.

این داور سابق لیگ برتر کشور اظهارکرد: در فوتبال اگر بازیکنی را در یک بازی نیمکت‌نشین کنند و یا زودتر او را تعویض کنند، کلی سوژه درست می‌شود، در حالی که این‌همه مدیر کار بلد و کارشناس اصیل در داوری نیمکت‌نشین شدند و در حالی کلی انرژی، تجربه و دانش کسب کرده‌اند از بازی خارج می‌شوند و هیچ کسی هم برای داورانی که با بدترین شرایط برای فوتبال قضاوت می‌کنند، صدایش درنمی‌آید که بگوید به داوران چه داده ایم و چه چیزی از آن‌ها می‌خواهیم. 

او با اشاره به این موضوع که مقایسه دستمزد یک فصل قضاوت داوران با دستمزد یک فوتبالیست و یک سرمربی گواه همه چیز است، گفت: هنوز می‌گویند علی پروین سلطان، علی دایی شهریار، عابدزاده عقاب ایران، هاشمیان هولوکوپتر ایرانی، مهدوی کیا موشک و قلعه‌نویی ژنرال. کدامین داور این‌چنین در تاریخ مانده است و ورزش ما سال‌هاست که به از دست دادن نیرو‌های آینده‌سازش عادت کرده است. 

بیات در پایان تاکید کرد: در شرایطی که در زمینه پرورش مدیران لایق در امر ورزش، ما هیچ برنامه‌ای نداریم، اما با اصراری عجیب، اندم کسانی را که به لحاظ ورزشی و تحصیلات می‌توانند بارقه‌ای از امید را به وجود آورند نیز مثل برگ خزان روی زمین می‌ریزیم. شاید عادت داریم کسی را که مدارج لازم را طی نکرده به عرش می‌بریم و بعد هم ندای حسرت سر می‌دهیم. چنین بساطی اگر برای ورزش ما آب ندارد، برای عده‌ای که خارج از ورزش هستند، نان که دارد.